Kaapverdië is muziek, eten en feesten!
Sonja Silva is trots deelnemer én ambassadeur van The Hike. Ze wil er alles aan doen om via SOS Kinderdorpen straatkinderen op Kaapverdië zicht te geven op een betere toekomst. Twintig jaar geleden was ze voor het laatst op het eiland van haar roots en zag ze de armoede van de mensen daar en de vele straatkinderen. Haar vader komt van Sao Vicente. Nu wil ze terug naar haar roots voor The Hike, maar ook om haar vader terug te brengen naar zijn laatste rustplaats.
Sonja: “Mijn roots liggen op Kaapverdië. Dat vertaalt zich voor mij in de volgende – voor mij - drie belangrijkste zaken in het leven: muziek, eten en feesten! Mijn vader was Kaapverdiaan. Hij was kok op een schip en kwam tijdens het uitgaan in Rotterdam mijn moeder tegen. Het was liefde op het eerste gezicht. Mijn vader stierf in 2014 aan longkanker. Tot zijn overlijden waren mijn ouders 48 liefdevolle jaren bij elkaar.
Melancholische gentleman
Mijn vader is een icoon voor me. En naar blijkt, is hij dat niet alleen voor mij. Hij was dan ook een hele verschijning. Een spijkerbroek had hij niet. Hij was altijd gekleed in pantalon met een vouw en strak gestreken overhemd. Een echte gentleman die oog had voor de mensen om zich heen en die altijd oprecht wilde weten hoe het met je ging. Ook stond hij dagen in de keuken om de heerlijkste gerechten te maken. Er was altijd eten bij ons thuis. Naast de liefde en gezelligheid was mijn vader ook melancholisch. Natuurlijk had hij het hier beter dan dat hij het ooit had, maar toch bleef er het gemis naar zijn moeder en zijn Kaapverdië. Om de zes jaar ging hij voor een aantal weken terug.
Bijzondere herinneringen
Mijn vader gaf nog net geen licht toen ik de titel Miss Nederland won. Hij ging al staan voordat mijn naam door de jury werd uitgesproken. Hij was er van overtuigd dat ik zou winnen. Bijzonder vind ik het dat mijn zoon Damian (13 jaar) zo op zijn opa lijkt. Als we bij mijn moeder op bezoek zijn dan krijgt zij – net als ik – een brok in haar keel als we Damian met zijn handen op zijn rug zien weglopen. Hij heeft zijn handen precies op dezelfde manier ineen gevouwen. Gelukkig zijn er ook grappige herinneringen. Zo liggen we altijd gevloerd van het lachen om het accent van mijn vader. Damian kan deze ook goed imiteren.
Terug naar het eiland
Op weg naar Kaapverdië neem ik mijn vaders as mee. Zijn laatste wens was om terug te gaan naar zijn eiland en om bij zijn moeders graf te worden uitgestrooid. Deze taak vervul ik graag. Al wordt het nog een hele toer om mijn oma’s graf te vinden. Dat gaat daar anders dan hier. Mijn ouders zijn er altijd voor mij geweest. Dat is wat ik elk kind gun. En vooral de vele kinderen op Kaapverdië die niets of niemand hebben.
SOS Kinderdorpen en een tip:
Met Matthijs heb ik het over het goede werk van SOS Kinderdorpen op Kaapverdië gehad. Hij zag met eigen ogen hoe dit daar verschil maakt. Er wordt hulp geboden door locals en geprobeerd om families te ondersteunen waar kan. Geld werven is een uitdaging, maar leuk. Neem een persoonlijke wervingsboodschap van jezelf op en verspreid deze via app/sms of mail. Dat werkt naar mijn idee beter dan werven met een tekst óf een foto van een Kaapverdiaans kindje dat je zelf niet kent." (Sonja Silva's deelname is vrijwillig. SOS Kinderdorpen ondersteunt haar hierin niet financieel).